شهر کلینتون، نیوجرسی – در یک بعد از ظهر باشکوه پاییزی، رزا یو از جاده ای در منطقه تفریحی Round Valley خارج شد و در جنگل فرو رفت تا بدترین وظیفه خود را به عنوان متخصص بهداشت جنگل نیوجرسی انجام دهد: بررسی وضعیت درختان خاکستر سفید
او به محوطه‌ای رسید، جایی که بیشه‌ای از پوسته‌های خاکستری شبح‌آلود، چهره‌های ترسناک را در میان شاخ و برگ‌های رنگارنگ بریده بود. همانطور که او گمان می کرد، درختانی که یک سال پیش سایبان آنها منظره را به رنگ طلایی و قهوه ای رنگ آمیزی کرده بود، مرده بودند یا به سرعت می مردند.
یو گفت: “در همه جا درختان خاکستر مرده وجود دارد.” سخت است که درخت زبان گنجشکی را در جایی پیدا کنید که آلوده نشده باشد.
منظور او آلوده به حشره مهاجمی به نام کرم خاکستر زمرد است که سال‌ها راه خود را در سرتاسر آمریکای شمالی می‌جوید و تکه‌های عظیمی از جنگل‌های مرده را در پی خود به جای می‌گذارد.
در میان گونه‌های درختی بومی، خاکستر بخش کوچکی از جنگل‌های قاره‌ای را نشان می‌دهد. اما یک عرصه وجود دارد که خاکستر از نظر تاریخی در آن سلطنت کرده است: در بیسبال.
بیشتر تاریخ بیسبال با چوب های خاکستر نوشته شده است، از 56 بازی پیاپی جو دی ماجیو در سال 1941 تا 61 بازی خانگی راجر ماریس در سال 1961 تا 70 هومر مارک مک گوایر در سال 1998.
بیب روث با خفاش های خاکستر به وزن 46 اونس تاب می خورد. تای کاب خود را توسط یک تابوت ساز برای او ساخته بود. تد ویلیامز برای انتخاب الواری که می‌خواست روی خفاش‌هایش حک شود، به کارخانه هیلریش و برادسبی، سازنده لوئیزویل اسلاگر سفر می‌کرد.
با این حال، امروزه خاکستر در اثر بیسبال از بین رفته است زیرا درختان با انقراض سوسک ها مواجه می شوند. این پس فصل که از اوایل اکتبر تا اوایل نوامبر طول می کشد و با 12 تیم و بیش از 300 بازیکن آغاز شد، ممکن است اولین فصل در نسل هایی باشد که حتی یک صفحه را با خفاش خاکستر ثبت نکرده اند.
در سال 2001، Hillerich & Bradsby تقریباً 800000 خفاش خاکستر در سال تولید می کرد که بسیاری از آنها به تعداد زیادی از لیگ های بزرگ می رفتند. امروز، این شرکت تنها یک طرفدار خاکستر را حفظ کرده است: ایوان لونگوریا از غول‌های سانفرانسیسکو، که تیمش در فصل پایانی حضور نداشت.
گویی همه استادیوم های لیگ برتر بیسبال ناگهان فروش هات داگ را متوقف کردند. هنگامی که جک ماروچی در اوایل دهه 2000 شروع به ساختن خفاش برای پسرش در یک سوله حیاط خلوت کرد، چوبی که او از حیاط الوار برداشت خاکستر بود. زیرا او چه چیز دیگری را انتخاب می کند؟
ماروچی گفت: «این اصلی بود. تنها چیزی که می دانستم خفاش های خاکستر بود.
شرکتی که او راه‌اندازی کرد، Marucci Sports، و برند خواهرش، Victus، اکنون برای بیش از نیمی از بازیکنان لیگ‌های بزرگ خفاش می‌سازند. فقط پنج مشتری ماروچی در این فصل درخواست خاکستر کردند: جوی وتو، خاویر بائز، کوین پلاوسکی، تیم بکهام و کیکه هرناندز، که هیچ یک از آنها به پلی آف راه پیدا نکردند.
ممکن است تعداد انگشت شماری دیگر مانند براد میلر از تگزاس رنجرز وجود داشته باشد. اما 62 ران خانگی آرون جاج برای یانکی ها در این فصل از خفاش افرا خارج شد.
پیت توچی، بنیانگذار Tucci Limited در نورواک، کانون، دفترچه های ثبت نام خود را به دقت بررسی کرد و سعی کرد آخرین مشتری را که برای جستجوی خفاش های خاکستر به او مراجعه کرده بود، مشخص کند.
توچی با اشاره به شکارچی میلواکی برورز گفت: «این عمر نارواز بود. او شش خفاش خاکستر را در تمرین بهار سال 2020 سفارش داد.
و همین بود.
تحول بدون توجه نمانده است. توچی در سال 1996 که در دور اول تیم تورنتو بلو جیز انتخاب شده بود، در طول دوران حرفه‌ای خود فقط خفاش‌های خاکستر را تاب می‌داد. او افرا را امتحان کرد که در اواخر دهه 1990 در حال افزایش بود. او آن را دوست نداشت.
توچی گفت: «به امتحان کردنش ادامه دادم چون بچه های دیگر آن را دوست داشتند. “اما من همیشه به خاکستر برمی گردم.”
بازیکنان بیسبال به طور افسانه ای شهودی هستند و توچی نیز تفاوتی نداشت. از آنجایی که خاکستر چوب نرم تری است، با ساختار دانه ای شل تر، می تواند بیشتر مستعد ریزش یا پوسته پوسته شدن باشد. اما در بشکه، به اصطلاح نقطه شیرین، خفاش‌های خاکستر نرم‌تر می‌توانند در هنگام تماس خم شوند و یک اثر ترامپولین روی توپ ایجاد کنند.
توچی گفت: “نوعی دانه کمی شیار ایجاد می کند.” احساس می‌کردم که آن شیار کمی بیشتر توپ را می‌گیرد و چرخش بیشتری به عقب ایجاد می‌کند. احساس می‌کردم که از خفاش خاکستر عملکرد بیشتری نسبت به خفاش افرا دارم.»
در سال 2009، زمانی که او وارد ساخت خفاش شد، داستان متفاوت بود. جو کارتر اولین ستاره قابل توجهی بود که در دهه 1990 با خفاش افرا آزمایش کرد. اما پس از اینکه بری باندز در سال 2001 با یک سم بت افرا از شرکت اصلی Maple Bat Corporation، یک شرکت کانادایی، به 73 مسابقه خانگی رسید، ده‌ها نفر دیگر از ترکیب سخت اما سبک افرا استفاده کردند.
اتفاق خوبی هم هست از آنجا که همانطور که افرا محبوبیت پیدا می کرد، چوب خاکستر با کیفیت – با حلقه های رشد مطلوب 8 تا 12 در هر اینچ – سخت تر بود.
در پارک ایالتی در نیوجرسی، یو هچ خود را در یکی از خاکسترهای در حال مرگ تاب داد. او پوسته ای از پوست را به اندازه یک پنکیک جدا کرد که گویی نوار چسب است.
یو گفت: “قرار نیست این اتفاق بیفتد.”
خاکستر زمرد به اندازه یک دانه برنج است. اما جنگل را ازدحام می کند و به پوست محافظ درختان خاکستر نفوذ می کند. در لایه کامبیوم تخم می گذارد که لاروها در نهایت از آن تغذیه می کنند و مواد مغذی حیاتی درخت را از داخل قطع می کند. پس از سیر شدن، حشرات بالدار از درخت بیرون زدند و چرخه را دوباره شروع کردند.
از زمانی که حفره‌ها برای اولین بار در ایالات متحده در سال 2002 در میشیگان شناسایی شدند، تلاش‌هایی برای متوقف کردن یا کاهش سرعت پیشرفت آنها انجام شده است. اما آنها تا شمال وینیپگ، منیتوبا، و تا جنوب تگزاس دیده شده اند. تابستان امسال، آنها در اورگان کشف شدند.
اخیراً، یو در حالی که وزارت کشاورزی نیوجرسی در تلاش برای کنترل بیولوژیکی است، کمک می کند و زنبورهای انگلی را رها می کند که از لاروهای کرم خوار خاکستر زمرد تغذیه می کنند. اما سال‌ها طول می‌کشد تا شکارچیان به تعداد مورد نیاز برای مبارزه با حفره‌خواری که بومی آسیا است و به احتمال زیاد با یک کشتی کانتینری به ایالات متحده سفر کرده است، برسند.
در همین حال، درختان در حال مرگ هستند.
یو گفت: «طبیعت روشی بسیار انعطاف پذیر برای معلق ماندن در آنجا دارد. من معتقدم هنوز خاکستر وجود خواهد داشت، اما زمان زیادی طول می کشد تا بتواند به جایی که بود بازگردد.”
بابی هیلریچ، سازنده خفاش‌های نسل چهارم هیلریچ و برادسبی، اعتراف کرد که این شرکت به‌طور کامل از تأثیر آن قدردانی کرده است. لوئیزویل اسلاگر در سال 1884 با استفاده از خاکستر و هیکوری، چوبی سنگین تر که در دهه 1940 از بین رفت، شروع به کار کرد.
برای بیش از یک قرن، هیلریچ و برادسبی الوارهای خاکستر خود را از آسیاب هایی که در ردیف شمالی جنگلی انبوه پنسیلوانیا و در سراسر مرز جنوبی نیویورک قرار داشتند، تامین می کرد. جنگل‌ها به قدری فراوان بودند که می‌توان 40000 درخت در سال را برای ساخت لوئیزویل اسلاگر با هزینه 90 سنت برای هر تخته قطع کرد.
هیلریش در مورد هجوم حشرات گفت: «ما این خیال را داشتیم که می‌توان آن را مهار کرد. احتمالاً چند سال بعد بود که متوجه شدیم آن‌طور که فکر می‌کردیم پیش نمی‌رود.»
هیلریچ گفت که این شرکت هنوز 325000 تا 350000 خفاش خاکستر در سال تولید می کند، اما این خفاش ها نوع پایینی هستند که مشتریان ممکن است در یک خرده فروش محلی پیدا کنند.
هیلریش گفت: «آنها معمولاً برای محافظت یا برای لباس های هالووین استفاده می شوند.»
بدون در نظر گرفتن حفره، هیلریچ فکر می‌کند که افرا به دلیل استحکام و قوامش همچنان به محبوب‌ترین چوبی تبدیل می‌شود که لیگ برتر از آن استفاده می‌کند. اما اگر خفاش‌سازان می‌توانستند عرضه خود را حفظ کنند، احتمالاً تقاضا برای خاکستر همچنان قوی باقی می‌ماند.
هیلریش گفت: «ما مجبور شدیم با چند نفر صحبت های سختی داشته باشیم. ما گفتیم که نمی توانیم از عرضه خاکستری که دریافت می کنیم مطمئن باشیم. ما نمی‌توانیم تضمین کنیم که چوب با کیفیتی است که آنها تاب می‌خورند.»
توس گونه دیگری است که جای پای بیشتری در فضای خالی خاکستر پیدا کرده است. اما ایراداتی هم دارد
هیلریش گفت: «بازیکنان صدا را دوست ندارند.
جیسون گرابوسکی، مدیر برنامه جنگل‌داری شهری راتگرز، نسبت به آینده درختان خاکستر آمریکای شمالی خوش‌بینی بیشتری نسبت به بقیه دارد. از آنجایی که آنها قادر به ریختن بذر در مقادیر زیاد هستند، نسل جدیدی از درختان زبان گنجشک ممکن است پس از ضایع کردن درختان قدیمی ریشه در بیاورند.
اما برای بیسبال، این پایان یک دوره است.
گرابوسکی گفت: «احتمالاً حداقل یک نسل طول خواهد کشید تا شاهد بازگشت خفاش های خاکستر باشیم. اما اگر بچه‌هایی داشته باشیم که بیسبال بازی می‌کنند، فکر می‌کنم هنوز هم خفاش‌های خاکستر می‌خواهیم.»
