ما زیاد به رژیم می نمی پردازیم، اما شامل کمپینی علیه مهاجران غیرقانونی با تبلیغاتی بود که به آنها هشدار می داد «به خانه بروند یا دستگیر شوند» و تصویری از دستبند.
او همچنین یک بار تی شرتی پوشیده بود که روی آن نوشته شده بود: “فمینیست شبیه این است.” هوم
البته، هیچ کس نمی‌خواهد هر زنی را در حال مدیریت ایالات متحده ببیند. اما سیاستمداران زن زیادی وجود دارند که به اندازه هر مردی پتانسیل رهبری دارند. و مبارزه برای برابری باید ادامه یابد تا زمانی که آنها به سمت ریاست جمهوری برسند.
نفس عمیق بکش و ببینیم در تاریخ ما تاکنون چه اتفاقی افتاده است. و این واقعیت را نادیده بگیرید که حتی در هیجان انگیزترین داستان فصل هایی وجود دارد که الهام بخش نیستند. “ما” فرگوسن از تگزاس یکی از اولین زنان آمریکایی بود که در سال 1924 پس از استیضاح همسرش به فرمانداری انتخاب شد. او با عفو به طور متوسط 100 جنایتکار در ماه در دوره اول ریاست جمهوری خود، در سیستمی که به نظر می رسید یک سیستم آزادی در ازای هزینه، نشان خود را نشان داد.
خوب، برگردیم به جنبه مثبت: مارگارت چیس اسمیت، که شجاعانه در مقابل طعمه قرمز دیوانه وار جو مک کارتی در سنا ایستاد، وقتی همه همکارانش زیر میزشان می لرزیدند، چطور؟ در سال 1964 اسمیت عقیده معقولی داشت که می‌تواند رئیس‌جمهور بهتری نسبت به نامزد احتمالی جمهوری‌خواه، بری گلدواتر باشد. او همچنین فکر کرد که زمان آن فرا رسیده است که “موانع را که زنان به طور جدی برای ریاست جمهوری مورد توجه قرار می گیرند، بشکند.”
بله، 58 سال پیش بود. هنوز منتظرم.
نبرد اسمیت آزمایش واقعی این بود که یک نامزد زن چقدر می تواند موفق شود، مگر اینکه فرض کنید نامزد نامزد می تواند بر حداقل بودجه مبارزات انتخاباتی غلبه کند، همراه با تمایل ناگوار به تاکید بر دستور العمل خود برای کلوچه بلوبری. اما او قطعاً کسی است که شما دوست دارید به عنوان پیشرو فکر کنید.
و هیلاری کلینتون، که در سال 2016 بیشترین آرا را به دست آورد، اما سیستم منحصر به فرد کالج انتخاباتی ما مانع شد، که فرض می کند هر 193000 نفر در وایومینگ سزاوار نفوذی هستند که حدود 715000 نفر در کالیفرنیا.
گیلیبراند که زمانی تلاش کوتاهی برای نامزدی ریاست جمهوری انجام داد، مطمئن است که در طول زندگی خود زنی را در کاخ سفید خواهد دید. “بهتر است وجود داشته باشد – امیدوارم در 10 سال آینده.”
من هم همینطور.
