تل آویو – خانواده 11 ورزشکار اسرائیلی که توسط مبارزان فلسطینی در المپیک 1972 مونیخ کشته شدند، روز چهارشنبه گفتند که قصد دارند مراسم یادبودی را که در سپتامبر به مناسبت پنجاهمین سالگرد حمله در آلمان برنامه ریزی شده بود، به دلیل اختلاف با آلمان تحریم کنند. مقامات در مورد غرامت
این تصمیم بر رئیس جمهور اسراییل، اسحاق هرتزوگ، که قرار است در مراسم 5 سپتامبر در مونیخ شرکت کند، فشار بیاورد تا از برگزاری رویدادی با هدف التیام زخم های حمله گروه تروریستی سپتامبر سیاه استفاده کند. که اسرائیل و جهان را شوکه کرد.
رسیدگی آلمان به حمله تروریستی و پیامدهای آن، پس از برقراری روابط دیپلماتیک کامل بین دو کشور در سال 1965 – رابطه‌ای که قبلاً با هولوکاست همراه بود – یکی از اختلاف‌انگیزترین موضوعات بین دو کشور باقی مانده است.
این خانواده‌ها مدت‌هاست که برای غرامت بیشتر برای قتل ورزشکاران مبارزه کرده‌اند، و اسرائیل گفته است که آلمان به اندازه کافی از ورزشکاران محافظت نکرده و ناکامی‌های خود را قبل و بعد از حمله پنهان کرده است.
بر اساس گزارش رسمی آرشیو دولتی اسرائیل، این حمله در 5 سپتامبر 1972، زمانی که هشت ستیزه جو فلسطینی از روی حصار دهکده المپیک مونیخ که تنها توسط چند افسر پلیس آلمان محافظت می شد، پریدند. فقط دو نفر از افسران مسلح بودند. ستیزه جویان وارد اقامتگاه اسرائیل شده و دو تن از اعضای تیم را کشتند و سپس خواستار آزادی رفقای زندانی در اسرائیل شدند. بعداً، 9 ورزشکار دیگر به همراه یک افسر پلیس آلمان در یک تلاش بی نظم برای نجات کشته شدند.
آنکی اسپیتزر، نماینده خانواده ها در ملاقات با آقای هرتزوگ، گفت که خانواده ها غرامت ارائه شده توسط آلمان را “شوخی” می دانند و همه اعضا به جز یک نفر قصد داشتند مراسمی را که قرار بود پرداخت آن اعلام شود، تحریم کنند.
دولت آلمان در یک یادداشت داخلی که به دست نیویورک تایمز رسیده است، گفته است که تاکنون مجموعاً 4.6 میلیون یورو یا حدود 4.8 میلیون دلار از سوی آژانس های مختلف آلمان به این خانواده ها پرداخت شده است. وزارت کشور آلمان روز چهارشنبه در بیانیه ای اعلام کرد که “در حال حاضر گفتگوهای محرمانه با نمایندگان خانواده قربانیان در جریان است” اما اشاره ای به اقدام بایکوت نکرد.
خانم اسپیتزر، که بیوه آندری اسپیتزر، مربی تیم شمشیر\u0628\u0627\u0632\u06cc اسرائیل بود، گفت: “ما از رئیس جمهور هرتزوگ انتظار داریم که بلافاصله اعلام کند که نمی آید.” اگر خانواده ها سفر نکنند، او هم نباید سفر کند، زیرا اگر آنجا باشد، حتی برای گذاشتن تاج گل، این رفتار ظالمانه آلمان را مشروعیت می بخشد.
به گفته خانواده ها، آقای هرتزوگ و رئیس جمهور آلمان، فرانک والتر اشتاین مایر، یک سری تماس تلفنی با خانواده ها و وزارت کشور آلمان که مسئول ارائه پیشنهاد غرامت بود، در تلاشی ناموفق برای حل اختلاف داشتند. و وکلای آنها، حسابی که توسط مقامات اسرائیلی و آلمانی پشتیبانی می شود.
بر اساس یادداشت دولت آلمان، آلمان در مجموع 5.4 میلیون یورو غرامت اضافی به 23 عضو خانواده باقی مانده ارائه می دهد. اما وکلای خانواده ها می گویند که آنها حدود 20 برابر بیشتر از آن به دنبال آن هستند.
الکساندر نوپس، وکیل خانواده ها، گفت: «سطح مسئولیت دولتی آلمان، همانطور که اکنون می شناسیم، در مقایسه با حقایقی که در سال های 1972-2020 شناخته شده بود، بسیار گسترده تر است. اخیراً شواهد زیادی کشف شده است که نشان می‌دهد دولت نه تنها در حمایت از ورزشکاران شکست خورده است، بلکه در سرپوش گذاشتن بر شکست خود نیز نقش داشته است.»
اختلاف بر سر غرامت یک درگیری نادر بین آلمان و اسرائیل است. آلمان سخت کار کرده است تا در کفاره گذشته نازی خود شفاف باشد و رابطه خاصی با اسرائیل داشته باشد. به عنوان مثال، به طور سنتی، اسرائیل یکی از اولین سفرهای خارجی رؤسای جمهور جدید آلمان است.
تصمیم اعضای خانواده برای تحریم این رویداد، شرکت در مراسم کل هیئت حدود 200 نفری اسرائیل را که شامل اعضای کمیته المپیک اسرائیل و ورزشکاران مدال‌آور المپیک می‌شود، زیر سوال می‌برد. به مونیخ بدون خانواده
به گفته مقامات اسرائیلی، آقای هرتزوگ هنوز درباره این موضوع تصمیم نگرفته است و به همراه رئیس جمهور آلمان به تلاش های خود برای حل این پرونده ادامه می دهد. سخنگوی رئیس جمهور اسرائیل از اظهار نظر در این باره خودداری کرد.
خانم اسپیتزر، نماینده خانواده ها نیز گفت که اسرائیل در دهه گذشته به او یا دیگران کمک نکرده است.
او گفت: «روابط با آلمان بسیار مهم است و احتمالاً از همه چیز فراتر است. اما، او افزود، زمان آن فرا رسیده است که اسرائیل آنچه را که همه بی سر و صدا می گویند از ترس توهین به آلمانی ها به طور علنی بگوید – زمان آن رسیده است که در نهایت به خانواده های قربانیان غرامت به خاطر شکست های وحشتناکی که منجر به مرگ آندری و 10 نفر دیگر شد، پرداخت شود. ورزشکاران و به خاطر همه دروغ‌ها و سرپوش‌ها در 50 سال گذشته.»
نخست‌وزیر اسرائیل در زمان حمله، گلدا مایر، از مذاکره با شبه‌نظامیان خودداری کرد، اما درخواست کرد یک واحد کماندویی ویژه برای آزاد کردن ورزشکاران بفرستد اما آلمان نپذیرفت، گزارشی که مقامات آلمانی در مستندی در سال 2012 تأیید کردند. اسرائیل خواستار توقف \u0628\u0627\u0632\u06cc ها شد – اما این درخواست نیز رد شد.
رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل، موساد، گفت که او فقط مجاز به مشاهده عملیات نجات است و تمام پیشنهادات وی توسط آلمانی ها رد شده است.
زوی زامیر، رئیس موساد، هنگام بازگشت به اسرائیل به وزرای دولت گفت: «آنها حداقل تلاشی برای نجات جان افراد انجام ندادند، آنها حداقل خطر را برای نجات مردم، نه مال آنها و نه ما، انجام ندادند. به متنی از جلسه که توسط نیویورک تایمز به دست آمده است.
خانواده‌های قربانیان مدت‌هاست که مقامات آلمانی را متهم کرده‌اند که اسناد را از آنها مخفی کرده و مشکلات اداری ایجاد کرده‌اند تا آنها به آرشیو دسترسی نداشته باشند و غرامت مالی دریافت کنند.
اسنادی که اخیراً از طبقه بندی خارج شده است که در رسانه های آلمانی منتشر شده است نشان می دهد که اطلاعات آلمان هشدارهایی درباره اقدام قریب الوقوع علیه المپیک داشته است، اما هیچ کاری انجام نداده است.
در اواسط اوت 1972، سفارت آلمان در بیروت تلگرافی فوری به وزارت امور خارجه در بن ارسال کرد و در مورد حمله به آن هشدار داد. این تلگرام اولین بار در ماه جولای توسط روزنامه Süddeutsche Zeitung منتشر شد.
بر اساس یک یادداشت داخلی دولت آلمان که توسط نیویورک تایمز به دست آمده است، هدف از مراسم در 5 سپتامبر مقابله با “مسائل محاسبه تاریخی که هنوز حل نشده باقی مانده اند” بوده است. در بیانیه وزارت کشور آلمان آمده است که این مراسم به عنوان “موقعیتی برای تحلیل سیاسی روشن از وقایع سال 1972” تلقی می شود.
به عنوان بخشی از این تلاش، آلمان در نظر دارد یک کمیسیون تاریخ آلمان و اسرائیل را با دسترسی کامل به تمام سوابق، “برای بررسی دقیق همه منابع موجود” و ارائه “گزارش علمی و ارزیابی رویدادها” ایجاد کند. رئیس جمهور اشتاین مایر همچنین قصد داشت مسئولیت آلمان برای رسیدگی به این حمله تروریستی را بپذیرد و غرامت اضافی را برای خانواده قربانیان اعلام کند.
در پایان این یادداشت آمده است: «از طریق این اقدامات، جمهوری فدرال آلمان به تعهدات اخلاقی و تاریخی خود در قبال قربانیان و اعضای خانواده بازمانده آنها عمل می کند.
کریستوفر اف. شوتزه ارائه گزارش از هانوفر، آلمان.
