این گلف بازان چپ دست راضی هستند که راه خودشان را بروند

رادرهام، انگلستان – اگر کسی تاب گلف چپ دست آلن هاینز را زیر سوال ببرد، به شوخی به آنها یادآوری می کند که اتفاقاً او همان کسی است که روی گلف ایستاده است. درست سمت توپ

هاینز، 73 ساله، اخیراً در یک باشگاه اینجا نشسته بود و منتظر یکی از چپ‌گراها بود تا در روزی که نسبتاً ابری بود، در اولین سوراخ به بیرون برود. بعد از اینکه آن بازیکن در سراشیبی 4 رانندگی کرد، گلف باز دیگری با تاب چپ دست را دنبال کرد. سپس دیگری. و دیگری – تا اینکه در نهایت 36 بازیکن متوالی با شانه راست خود به سمت هدف حرکت کردند.

کریس برچ، 60 ساله، گفت: “وقتی تعداد زیادی از ما را دور هم جمع می کنید، مردم متوجه می شوند.” توس گفت که پدربزرگ، پدر، پسر و نوه اش مانند او چپ دست بودند (یا هستند).

یکی دیگر از بازیکنان، فرانک مک کیب، 84 ساله، موافق بود. ما داشتیم بازی می‌کردیم و یکی گفته بود، کریک! مک کیب گفت: من به تازگی چهار چپ دست را دیدم که با هم بازی می کردند. من مجبور شدم بگویم، “خب، نه. در واقع ما 30 نفر هستیم.»

هاینز، مک کیب و برچ به اداره یک گروه همبستگی معروف به انجمن گلف بازان چپ دست بریتانیا یا BLHGA کمک می کنند، جامعه ای چند دهه ای که هدف آن ترویج چپ دستی در ورزشی است که چهره های شیطانی آن لزوماً منعکس کننده افراد جامعه روزمره نیست.

در حالی که تصور می شود حدود 10 درصد از جمعیت جهان چپ دست هستند، حضور آنها در زمین های گلف بسیار نادرتر است. PGA آمریکا تخمین زده است که تنها حدود پنج درصد از اعضای PGA Tour چپ دست بازی می کنند و از سال 1860، تنها چهار نفر – باب چارلز، مایک ویر، فیل میکلسون و بابا واتسون – برنده جایزه اصلی شده اند. تنها یک زن، بانی برایانت در سال 1974، تا به حال برنده یک رویداد LPGA در حالی که چپ دست بازی می کند، شده است.

بسیاری از بازیکنان چپ دست چنین ارقامی را به دو مانع اصلی در سال‌های گذشته تبدیل می‌کنند: دسترسی به تجهیزات و در دسترس بودن مربیان چپ‌دست.

چارلز که با قهرمانی در مسابقات آزاد بریتانیا در سال 1963 به اولین قهرمان چپ دست تبدیل شد، در یک مصاحبه تلفنی گفت: «با بازگشت به 50، 60 سال قبل، هرگز نمی توانستید مجموعه ای از چوب های گلف چپ دست را در یک فروشگاه حرفه ای پیدا کنید. . باشگاه ها به راحتی در دسترس نبودند.

مک کیب، رئیس BLHGA، توضیح داد که چگونه، زمانی که او در دهه 1960 این ورزش را شروع می کرد، باشگاه گلف محلی او از بازیکنان جدید می خواست که قبل از انجام یک دور تمرینی با آنها، دروس با حرفه ای باشگاه را ارائه دهند. مک کیب در مورد شرط اخیر گفت: «او فقط از دو سوراخ عبور کرد، و سپس ما متوقف شدیم زیرا او می‌خواست توپ‌زن من را امتحان کند، که از نظر او برعکس بود.»

در نتیجه این محیط، بسیاری از چپ‌ها ترجیح دادند – و برخی هنوز هم – راست دست بازی کنند، در حالی که تعداد کمی از افراد منتخب به مبارزه خوب برای سمت مورد علاقه‌شان از توپ ادامه دادند.

رویدادهای بزرگداشت گلف بازان چپ دست به سختی جدید هستند. برخی از اولین نمونه‌ها مربوط به دهه 1920 است، زمانی که طبق گزارش‌ها، مسابقات چپ‌گرا در نیوانگلند و ایالت واشنگتن برگزار می‌شد. به گفته سید ماینر، رئیس NALG، انجمن ملی گلف بازان چپ دست (NALG) در سال 1936 تأسیس شد و نتیجه آن سازمانی است که امروزه حدود 270 نفر در لیست پستی خود و شعبه های محلی در 12 ایالت آمریکا دارد.

در بریتانیا، جایزه ای برای گلف بازان چپ دست که به نام میس کاپ شناخته می شود، برای اولین بار در دهه 1930 مورد رقابت قرار گرفت، قبل از اینکه یک اطلاعیه روزنامه تعدادی چپ دست را جذب کرد تا در کورس های داخل و اطراف لندن در دهه 1950 ملاقات کنند. این تجمعات منجر به تأسیس BLHGA در سال 1959 شد.

امروزه، اعضا برای امتیاز عضویت در جامعه‌ای که رفاقت را بر رقابت‌پذیری ترجیح می‌دهد، هزینه سالانه ۲۰ پوند (حدود ۲۳ دلار) پرداخت می‌کنند. این گروه در هشت دوره در سال بازی می‌کند، که هر کدام به صورت دستی انتخاب می‌شوند تا برای اعضایی که حدود نیمی از آنها بازنشسته هستند، سفر کنند و اطمینان حاصل شود که تا حد امکان می‌توانند در رویدادها شرکت کنند.

آلن لاینز، 78 ساله، که به عنوان کاپیتان گروه برای سال 2022 انتخاب شد، گفت: “چیزی که من بیش از همه از آن لذت می برم این است که تنها شایستگی این است که چپ دست باشم.” از دهان

لاینز گفت که امیدوار است روزی در مسابقات قهرمانی جهان برای کسانی که با نوسان منحصر به فرد خود بازی کند، رویدادی چند روزه که توسط انجمن جهانی گلف بازان چپ دست (WALG) نظارت می شود. این سازمان در سال 1979 پس از برگزاری اولین مسابقه جهانی در سیدنی استرالیا تشکیل شد.

وب سایت WALG حاوی اطلاعات تماس برای 21 سازمان ملی است که هر کدام دارای پیشینه مردمی مشابه با BLHGA هستند، برای مثال، انجمنی در جمهوری ایرلند، در دهه 1980 پس از ارسال آگهی‌هایی به باشگاه‌هایی که هر چپ دستی را جذب می‌کردند، پدیدار شد. حاضر به پاسخ بودند سازمانی در ژاپن تعداد اعضا را بیش از 1000 نفر در دهه 1990 گزارش کرد. گروه های ملی همچنین کشورهای باله ای مانند سریلانکا، فرانسه، تایوان، استرالیا، کانادا، نیوزیلند و سوئد را به وجود آوردند.

اما در حالی که چنین جوامعی از شرایط گذشته برخاسته اند، برخی اخیراً نگرانی خود را در مورد کاهش تعداد شرکت کنندگان و آینده رویدادهای خود ابراز کرده اند. بازیکنانی که در روترهام ظاهر شدند نگرانی های مشابهی را ابراز کردند.

تری سیمز، حرفه‌ای که مغازه‌ای را در مجتمع گلف Silvermere در ساری، جنوب غربی لندن، اداره می‌کند، گفت: «فکر می‌کنم اکنون برای چپ‌دست‌ها راحت‌تر است». مجموعه های بسته های بسیار بیشتری وجود دارد که به صورت چپ دست ساخته می شوند. همچنین در حال حاضر یادگیری چپ دستی تابو نیست.

سیمز که برادر چپ دستش در ابتدا مجبور شد در دهه 1980 بازی را به صورت راست دست انجام دهد، گفت از زمانی که او فروشگاه خود را در سال 2004 افتتاح کرد، اکثر تولیدکنندگان بزرگ شروع به عرضه مدل های راست دست خود در اختیار چپ دست ها کردند. به استثنای پرتاب کننده های عجیب و غریب و برخی باشگاه های ترکیبی. او گفت که سفارش آنلاین نیز کمک کرده است و آن دسته از کلوپ‌هایی را که فروشگاه‌های حرفه‌ای محلی ممکن است با کلیک یک دکمه موجود نکنند، در دسترس قرار داده است. با این حال، حتی در عصر اینترنت، یافتن گزینه های دست دوم هنوز دشوار است.

سازمان دهندگان در برخی جوامع کاهش تعداد خود را در رویدادها به دلیل عواملی که در جاهای دیگر گلف دیده می شود مقصر می دانند: عدم علاقه به پیوستن به گروه های اجتماعی از سوی بازیکنان جوان. هزینه؛ و اثرات موجی ویروس کرونا در سفر.

هاینز آن را حتی ساده‌تر از آن می‌بیند: او گفت که رشد گلف اجتماعی در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ اوج خود را داشت و بسیاری از آن بازیکنان در حال پیر شدن هستند.

هاینز از سال 1995 دبیر BLHGA و بیش از 40 سال عضو آن بوده است. او گفت که در روزهای اوج این گروه حدود 300 عضو داشت. در چند سال گذشته، این رقم در حدود 150 کاهش یافته است.

پس از دور بعد از ظهر خود در باشگاه گلف روترهام، گروه چپ‌گرایان بریتانیایی برای جلسه عمومی سالانه خود که شامل صرف شام و بحث در مورد دستور کار سال آینده می‌شد، دوباره جمع شدند. در حالی که سایر دوره‌ها ممکن است در تقویم گروه بچرخند، روترهام – با کلوپ نئوگوتیک خود و جایگاه آن به عنوان دوره خانگی قهرمان سابق مسترز دنی ویلت – برای بیش از 50 سال ثابت بوده است. هینز اعتراف کرد که این منظم بودن یک عنصر سرگرم‌کننده از سردرگمی را که گروه قبلاً با اضافه شدن دوره‌های جدید به چرخش خود مشاهده کرده بود، از بین می‌برد.

او گفت: «گاهی اوقات، ما به زمین‌های گلف می‌رویم که در آنجا چاقو و چنگال را برعکس روی میز می‌گذارند. “این همیشه لبخند را به صورت ما می آورد.”