در سواحل کارائیب پاناما، اقامتگاه جدیدی بر فراز درختان قرار گرفته است

من در تاریکی از خواب بیدار می شوم، حتی در تابستان، زیرا ما گل فروشی ها آدم های اولیه ای هستیم. بیرون رفتن از در کمی سخت است، اما نمی توانم بدون دوش گرفتن از خواب بیدار شوم. من از پاک کننده لایه بردار اصلاح کننده سن Éminence Monoi استفاده می کنم و سپس از Dior Capture Totale Le Sérum و Dior Prestige La Crème استفاده می کنم. من سعی می‌کنم خودم را در آن‌ها تضعیف کنم، و سپس یک اسلحه بزرگ دیگر از کرم دور چشم Kiehl’s Avocado و بالم لب کلاسیک Carmex. من هر روز موهایم را نمی شوم، اما وقتی می شوم، از نرم کننده آلبا بوتانیکا So Smooth Gardenia استفاده می کنم. (من از شامپو استفاده نمی کنم.) من همیشه کرم Kiehl’s Creme With Silk Groom را روی موهای خیس خرد می کنم و سپس آن را با این گیره های Scunci متوقف شده برای ست کردن می پیچم – من به خرید آنها در eBay متوسل شده ام. من شروع کردم به سنجاق کردن موهایم برای کنترل فر، و حالا به امضای من تبدیل شده است. این کاملا سالم است زیرا همیشه در کنار آن قرار دارد، اما وقتی شروع به هضم شدن کرد، خودم آن را برش می‌دهم. من تقریبا هرگز آرایش نمی کنم زیرا روز من خیلی زود شروع می شود. اگر این کار را انجام دهم، با خط چشم مایع ضدآب Stila Stay All Day، ریمل Diorshow و گاهی اوقات رژ لب Rouge Dior 999، یک چشم گربه ای انجام می دهم. رژ لب های دیگری که من در آنها می چرخم رژ لب مایع Stila Stay All Day و Clinique Almost Lipstick in Black Honey هستند. من از شیر پاک کننده ملایم Weleda برای شستن آن در شب استفاده می کنم و گاهی اوقات از این ماسک گل پاک کننده بورگزی استفاده می کنم – من یک شیشه از آن را برای همیشه داشتم. من به اندازه کافی ماساژ نمی گیرم، اما نیاز دارم. من اخیراً پشتم را بیرون انداختم و یک ماساژ در آبگرم المنت در بروکلین به من کمک کرد که دوباره روی پاهایم بمانم. بسیاری از تیم من کرم‌های دست مورد علاقه‌ای دارند که در اطراف استودیو وجود دارند، یکی از آن‌ها Aesop Reverence Aromatique Hand Balm است، بنابراین من از آن‌ها استفاده خواهم کرد. یکی از چیزهایی که من اغلب استفاده می کنم این شستشوی دستی است که برای از بین بردن شیره و رزین استفاده می شود. کثیفی اگر دستکش نپوشیم باورنکردنی است، فقط وارد منافذ شما می شود و این واقعا آن را از بین می برد. وقتی با گل‌ها و گاهی اوقات گل‌های پوسیده کار می‌کنم، دوست دارم از بوها آگاه باشم، بنابراین اغلب عطر نمی‌زنم. چیزی که من دوست دارم بپوشم عطر اورنج هرمس است. خیلی کاج است و خیلی زنانه نیست. مثل من کمی تیز به نظر می رسد.

این مصاحبه ویرایش و فشرده شده است.

از این بازدید کنید

خانه درختی منحنی در سواحل پاناما

اولین نگاهی که به تفرجگاه نایارا بوکاس دل تورو می‌بینید، با قایق (تنها راه نزدیک شدن) به آن می‌بینید، ردیفی از ویلاهای با سقف کاهگلی است که بر روی آب قرار گرفته‌اند و توسط جنگل‌های حرا حمایت می‌شوند. در مجموع 16 ویلا وجود دارد که یک جزیره خصوصی در سواحل کارائیب پاناما را اشغال می کنند. برخی از آنها استخرهای غوطه‌وری دارند، اما مکان‌های غواصی درست در کنار ساحل فراوان است، جایی که احتمالاً جوخه‌هایی از ماهی مرکب کم‌رنگ، ماهی‌های قیچی به‌اندازه بشقاب و دخترک‌ماهی‌های زرد روشن را می‌بینید. اگرچه اقامتگاه بوم گردی لوکس در سال 2021 افتتاح شد، اما در سال 2022 به عنوان یک ملک استراحتگاه نایارا راه اندازی شد و از ژانویه امسال، مهمانانی که هوس حفظ حریم خصوصی بیشتری دارند می توانند در خانه درختی تازه ساخته شده در میان فضای سبز اقامت کنند. این خانه‌های درختی که توسط الورا هاردی، مدیر خلاق شرکت معماری Ibuku واقع در بالی طراحی شده‌اند، عمدتاً از چوب حفاری شده از کانال پاناما ساخته شده‌اند. (جنگل‌ها به عنوان بخشی از ساخت کانال زیر آب رفتند.) هاردی می‌گوید: «وقتی چوب را برای مدت طولانی در آب غوطه‌ور می‌کنید، قوی‌تر می‌شود و به روش‌های زیبایی آب و هوا می‌شود. یک پلکان مارپیچ به یک اتاق خواب سرپوشیده منتهی می شود که از دری تخم مرغی شکل وارد می شود. سطح بالایی باز است تا مهمانان بتوانند به سمفونی کامل جزیره، از جمله آواز پرندگان، جیرجیرک و باران که سقف بامبوی گنبدی شکل را می‌بارد، گوش دهند. هاردی می‌گوید خوابیدن در اتاقی با منحنی‌های فراوان، به همان اندازه آرامش‌بخش است، که طراح می‌گوید که طبیعت و بدن ما را بسیار بیشتر از زاویه‌های راست تقلید می‌کند. از 1140 دلار، همه چیز را شامل می شود، bocasbali.com.

برای تارینی جیندال هاندا، بنیانگذار گالری جدید بمبئی Æquō، کار با هنرمندان یک سنت خانوادگی است. مادربزرگ او یک اقامتگاه هنری ایجاد کرد و مادرش موسس مجله فصلنامه Art India است. هاندا و فلورانس لوئیزی، مدیر خلاقیت فرانسوی، همراه با اکوو، هم از هنرمندان و هم صنعتگران هندی تجلیل می‌کنند. هاندا می‌گوید: «نام Æquō به معنای برابری می‌کنم». «اغلب، طراح بر صنعتگر ارجحیت دارد. ما می‌خواهیم هنر و طراحی در موقعیتی برابر قرار گیرند.» ماموریت این گالری در نمایشگاه اولین سالگرد اکو، “داستان دست ساز” تجسم یافته است. که مجموعه ای از طراحی های هنرمند فرانسوی بوریس بروشر را به نمایش می گذارد. تصاویر در دو هنر هندی با قدمت چند قرنی شکل می گیرند: تکنیک فلزکاری بیدریو منسوجات دست دوز. در یکی از اتاق های نمایشگاه، چهار صفحه منبت نقره ساخته شده توسط صنعتگر بیدری، محمد عبدالروف، صحنه های طراحی شده توسط بروچر را به نمایش می گذارد. با ادای احترام به مناظر بیدار، شهری که صنعت بیدری از آنجا سرچشمه گرفته است، کشتی گیران برجسته بروچر در کنار رودخانه ها و ویرانه های بیدار به تصویر کشیده شده اند. در اتاق دوم نمایشگاه، تصاویر بروچر روی کتانی‌های گلدوزی شده زنده می‌شوند، طناب‌هایی که به آجرهای لاتریت قرمز چسبانده شده‌اند، همان موادی که در ساخت قلعه بیدار قرن پانزدهم استفاده شده است. هاندا قصد دارد بهار امسال یکی از پرده‌های بیدری را به نمایشگاه هنر و طراحی پاریس، PAD ببرد. این نمایشگاه گامی کلیدی در هدف او برای حفظ صنایع دستی سنتی هند است. او می‌گوید: «ما صنعتگران محلی زیادی در فهرست آرزوهایمان داریم که با آنها کار کنیم. “من فکر می کنم این تازه شروع کار است.” «داستان دست ساز» تا 24 فوریه در معرض دید عموم قرار دارد. aequo.in.

این را بخور

یک رستوران پاریسی در دبی از تالار لوک ادوارد طراح

“هیچ چیز ظریفی در مورد آن وجود ندارد.» هنرمند و طراح انگلیسی لوک ادوارد هال در مورد آخرین پروژه خلاقانه خود، Josette، رستورانی با الهام از پاریس که در 1 فوریه در دبی افتتاح شد، می گوید. «زیبایی و هیولا» کوکتو (1946)، سقف‌های نقره‌ای و ستون‌های آینه‌کاری شده آن، زرق و برق قدیمی سینمایی را به شهر می‌آورد. هال می‌گوید: «این برای دبی کاملاً متفاوت است – کاری که من می‌خواستم انجام دهم این بود که چیزی بسازم که بسیار زنانه باشد. در داخل، نقاشی‌های هال دیوارها و دستمال‌ها را تزئین می‌کنند (او زان گودمن، طراح ساکن بروکلین، که روی کتاب سال 2019 خود، «گرکو دیسکو» کار می‌کرد، برای کارگردانی هنری ضربه زد). میله عظیم آن چیزی است که هال آن را «دوروثی دریپر» می‌نامد، با سنگ مرمر سبز و قالب‌گیری بزرگ. هال قبل از اینکه معماران استودیو 63 فلورانس ایتالیا آن را برای تولید در محل ارائه دهند، آن را با مداد ترسیم کرد. او می‌گوید: «چیزهایی که آن‌ها توانسته‌اند بسازند، فقط دلهره‌آور است. “ما واقعاً به دنبال آن هستیم و چیزی را ایجاد کردیم که امیدوارم احساس سرگرمی و بازی و حمل و نقل داشته باشد.” بازدیدکنندگان می‌توانند در اجراهای منظم خواننده سباستین آگیوس شرکت کنند، دکمه شامپاین را در هنگام صرف چای بعد از ظهر فشار دهند و منوی جذابی که توسط هال به تصویر کشیده شده و شامل غذاهای کلاسیک فرانسوی، از جمله راتاتوی و اسکارگو است، امتحان کنند. josette.com.

طمع به این

آتلیه جواهرساز منهتن

جواهرساز مستقر در نیویورک، بریونی ریموند، کسب و کار خود را در یک استودیوی کوچک Upper East Side هشت سال پیش آغاز کرد و جواهرات قدیمی و قدیمی را به همراه سفارش های سفارشی و قطعات محدودی که از آن زمان توسط ریحانا و میشل اوباما پوشیده شده بود، به فروش رساند. آتلیه جدید او که ماه گذشته در ساختمان فولر منهتن افتتاح شد، با هنر و عتیقه‌هایش چشم‌انداز التقاطی او را برای طراحی منعکس می‌کند. منبع الهام دیگر: تربیت جهانی ریموند – مادرش در پکن به دنیا آمد و پدرش را در نایروبی ملاقات کرد. ریموند خودش در ایندیانا، پاریس و لندن بزرگ شد. طراحان داخلی، میکی هرلی و مالو ادواردز، ژاردینیرهای سفارشی فرانسوی را با توپیاری‌هایی که در سرسرا می‌نشینند، آوردند و از مشتریان در اتاقی مملو از صفحات ابریشمی عتیقه دست‌دوز شده، لامپ‌های ساخته شده از ساری هندی و لوسترهای فرانسوی قرن نوزدهمی استقبال می‌کردند. برخی از قفسه‌ها دارای میراث خانوادگی ریموند هستند، از جمله گلدان‌های نقره عیار و شیشه‌های زنجبیل عتیقه. در مورد جواهرات به نمایش گذاشته شده، ریموند همیشه در حال شکار است، و جدیدترین خریدهای او شامل یک آویز الماس قلبی شکل از دوران ادواردین و یک گردنبند دوقلوی ویکتوریایی دهه 1890 ساخته شده از الماس است که هر دو برای خرید در دسترس هستند. برای قرار ملاقات به [email protected] ایمیل بزنید.

در 15 سالگی، ایوا آلت از زادگاهش، بوفالو، نیویورک نقل مکان کرد تا در مدرسه باله معتبر بوستون تحصیل کند. پنج سال بعد، آلت با دوری از آنچه دنیای «فوق رقابتی» رقص حرفه‌ای می‌خواند، کفش‌های پوینت خود را با موقعیتی در Glossier، جایی که در رسانه‌های اجتماعی این برند زیبایی رهبری می‌کرد، عوض کرد. و با این حال، به تدریج، باله او را فریب داد. او می‌گوید: «من مصمم بودم که به رقصیدن ادامه دهم. در سال 2018، او شروع به تدریس یک کلاس تمام سطحی کرد که از طریق اینستاگرام محبوب شد. کمی بعد، آلت – که به عنوان یکی از پنج طراح رقص در سالن ABT امسال تئاتر باله آمریکا انتخاب شد – در مرکز هنری استورم کینگ و آمفی تئاتر ایست ریور پارک اجرا کرد. در 13 فوریه، او با “Eva Alt: Steps and Words” به صحنه بازخواهد گشت، یک سال بسیار شخصی در ساخت نمایش انفرادی درباره سفر او در داخل و خارج از نهادهای سنتی این رشته. نمایش اولین بار در نیویورک لایو آرتس، قطعات اجرا در کنار هم ادای احترامی به «آپولو» جورج بالانچین، رقص نیکلاس پالمکوئیست و کیت والیچ، اثری شبیه سازی شده توسط رقصنده باله، ژاک دامبویز، ویدئویی خانگی از 12 فیلم. رقص آلت ساله در اتاق نشیمن خانواده اش و دفترچه خاطراتی که در سال 2013 پس از ترک بوستون نوشت – تصمیمی که زندگی را تغییر داد که در نهایت به او فضایی داد تا یک بار دیگر این هنر را در آغوش بگیرد. او می‌گوید: «اکنون شکست خود در تبدیل شدن به یک رقصنده حرفه‌ای را چیزی می‌دانم که فرصت‌های دیگری را برای من باز کرد. “پیدا کردن مسیر خودم هیجان انگیز بوده است.” newyorklivearts.org.

از اینستاگرام تی

بهار امسال، منگنه‌های مد کلاسیک با درام بالا آمیخته می‌شوند