آخرین بار در سال 2017 به نمایش گذاشته شد و بیشتر دهه های قبل را در انبار گذرانده بود، جایی که در یک قفسه پشتی در کنار سایر اشیاء حذف شده از نمایش عمومی قرار داشت.
اما این مصنوع دارای رازی بود که در دید آشکار پنهان شده بود.
این آینه که قدمت آن به قرن پانزدهم یا شانزدهم بازمی‌گردد، احتمالاً در معبد یا خانوار نجیب آویزان بوده است. اعتبار:راب دزلونگ‌شانپس/موزه هنر سینسیناتی
اقلام موجود در سینسیناتی، اوهایو، کوچکتر از مواردی بود که در موزه های توکیو، شانگهای و نیویورک سیتی نگهداری می شد. همچنین دارای سبک پیچیده تری از خط چینی بود. با این حال، سونگ به یاد آورد که چیزی “بسیار مشابه” در مورد آن وجود دارد.
بنابراین، بهار گذشته، او با همراهی یک کارشناس حفاظت از انبارهای موزه بازدید کرد.
سونگ در یک تماس ویدیویی از سینسیناتی گفت: «از او خواستم نوری قوی و متمرکز به آینه بتاباند. بنابراین، او از تلفن همراه خود (چراغ قوه) استفاده کرد و کار کرد.”
روی دیوار جلوی آنها ظاهر بافت در نور بازتاب شده بود – نه یک تصویر متمایز، اما به اندازه کافی برای بررسی بیشتر. پس از آزمایش‌هایی که با استفاده از نورهای قوی‌تر و متمرکزتر انجام شد، آینه در نهایت تصویر یک بودا را نشان داد، پرتوهای نوری که از شکل نشسته‌اش ساطع می‌شد. کتیبه پشت آینه نشان می دهد که چه کسی تصویر شده است: آمیتابها، شخصیت مهم در مکاتب مختلف بودیسم شرق آسیا.
نمای نزدیک از تصویر منعکس شده، که پرتوهای نوری را نشان می دهد که از شکل یک بودا ساطع می شود. اعتبار:راب دزلونگ‌شانپس/موزه هنر سینسیناتی
سونگ گفت: «ما خیلی هیجان زده بودیم.
رمز و راز مداوم
قبل از اختراع آینه های شیشه ای امروزی، مردمی از فرهنگ های سراسر جهان به برنز صیقلی، از مصر باستان تا دره سند، نگاه می کردند. هنر باستانی آینه های جادویی چینی برای اولین بار در زمان سلسله هان، حدود 2000 سال پیش توسعه یافت، اگرچه بعدها در ژاپن نیز ساخته شدند.
هنگامی که نور خورشید به روش خاصی به سطح بازتابنده برخورد می کند، یک تصویر پنهان – مطابق با طرح پشت – آشکار می شود و این توهم را ایجاد می کند که نور درست از آینه عبور می کند. به همین دلیل در زبان چینی به آینه های «شفاف» یا «نفوذ نور» معروف هستند. (اما در مورد کشف موزه هنر سینسیناتی، یک صفحه فلزی دوم احتمالاً در پشت آن لحیم شده بود و بودای برجسته اصلی را در داخل پنهان می کرد.)
یک صفحه برنز دوم که با نام آمیتابا بودا مشخص شده است، تصور می شود که در پشت آن لحیم شده باشد و تصویر بودا را پنهان کند. اعتبار:راب دزلونگ‌شانپس/موزه هنر سینسیناتی
او گفت: “مهم نیست چقدر بتوانید از نظر تئوری توضیح دهید، همه چیز به استادی بستگی دارد که سطح را صیقل می دهد که بسیار دشوار است.” به همین دلیل است که آنها بسیار نادر هستند.
آینه موزه با قطر حدود 8.5 اینچ، احتمالاً به عنوان یک زینت مذهبی استفاده می شده است و ممکن است در معبد یا خانواده اشراف آویزان شده باشد. این موزه هنوز کشف نکرده است که آیا منشا آن چین است یا ژاپن، اگرچه سونگ معتقد است که به احتمال زیاد اولی است.
این مورد برای اولین بار در سال 1961 در مجموعه هنرهای آسیایی موزه ثبت شد، اگرچه متصدی فکر می کند ممکن است مدت ها قبل از آن به دست آمده باشد. او همچنین مشکوک است که موسسات و مجموعه‌داران دیگر بدون اینکه متوجه شوند آینه‌های جادویی در اختیار دارند.
او گفت: “من در حراج های آنلاین چیزهای زیادی پیدا کردم که طراحی مشابه ما دارند، اما (فهرست های حراج) هرگز نمی گویند که آنها آینه های جادویی هستند.” حتی نمی دانم جادو هستند.”
