تامپا، فلوریدا – نیک پل از روی یخ به سمت رختکن تامپا بی لایتنینگ برخورد کرد، با نوعی آسیب دیدگی که طرفداران را وادار می‌کند یک یا هر دو پای خود را اهدا کنند: زشت، ناتوان کننده، شاید حتی سریال- پایان دادن
پل گفت: نه. “من داشتم برمی گشتم، مطمئنا.”
بنابراین او انجام داد. تلوتلو خورد. او لم داد. او همچنین در بازی 3 فینال جام استنلی در بازی 3 فینال جام استنلی در تامپا بای 6-2 در بازی تامپا بای با نتیجه 6-2 گل پیروزی را به ثمر رساند. – شکست قاطع فقط دو شب قبل.
در حال حاضر، این قانون NHL است: مهم نیست که چه اتفاقی برای رعد و برق می افتد، خواه حباب های پلی آف یا کاهش سقف حقوق و کسری های تحمیلی، آنها – بسیار شبیه پای راست پل – به ظاهر نابود نشدنی هستند. آنها برای دومین سری متوالی، دو بازی اول را شکست دادند که یکی از آنها یک شکست کامل بود. و برای دومین سری متوالی، آنها به آمالی آرنا بازگشتند، جایی که آنها در این فصل 8-1 هستند، و دوباره جمع شدند.
در سطح خرد، این به معنای دروازه‌بانی تنومند از آندری واسیلوسکی، بهبود مدیریت توپ و ظهور مجدد ستاره‌هایی مانند استیون استامکوس، نیکیتا کوچروف و ویکتور هدمن بود که هر کدام دو امتیاز در روز دوشنبه داشتند. اما در یک مفهوم کلان، و این همان چیزی است که حتی حزب‌گراترین طرفدار کلرادو را نیز باید ترساند، رعد و برق دوباره آرامش خاصی را نشان داد که حتی بیش از سرسخت‌ترین مجریان را مرعوب می‌کند.
این آرامش به بازیکنان این امکان را می‌دهد که پس از باخت با هفت گل، خود را جمع کنند. این به آنها اجازه می دهد تا غیبت ستارگان مصدومی مانند برایدن پوینت را که روز دوشنبه یازدهمین بازی خود در این پلی آف را از دست داد، کاهش دهند. و اتاقی را فرا می‌گیرد که تازه‌واردانی مانند پل را تلقین می‌کند، که تا زمانی که پس از شش فصل و نیم با سناتورهای اتاوا به خلیج تامپا ملحق شد، هرگز در یک بازی پس از فصل بازی نکرده بود. به گفته لایتنینگ، پیروزی روز دوشنبه، نه چندان تسکین دهنده بود، بلکه یک تأیید بود.
تنها پنج تیم در فینال‌های جام حذفی دو بازی به هیچ‌کدام را پشت سر گذاشته‌اند – بوستون، در سال 2011، آخرین بود – و تامپا بی به دنبال این است که اولین تیمی باشد که این برتری را در سری‌های هفت بازی متوالی حذف می‌کند.
مربی لایتنینگ، جان کوپر، گفت: “دلیلی برای اینکه ما اینجا هستیم، و دلیلی وجود دارد که امشب برنده شدیم.” دلیلی وجود دارد که چرا این اتفاق در چند سال گذشته ادامه داشته است: مردانی که باید شما را رهبری کنند، این کار را انجام می‌دهند، و سپس همه در صف قرار می‌گیرند.
آن افراد – استامکوس، هدمن و کوچروف از جمله آنها – هسته تسلیم ناپذیر تیمی را تشکیل می دهند که از زمان شکست در دور اول در سال 2019، 11 سری پیاپی پلی آف را برده و هر چهار بازی را به کلمبوس باخته است. جولین بریزبویس، مدیر کل، قبل از فینال گفت، این فروپاشی نه یک بازنگری اساسی را آغاز کرد – نه یک بار، آیا تغییرات شدیدی را در نظر گرفت – بلکه یک ارزیابی صادقانه از اینکه لایتنینگ چه کسانی بودند و چه چیزی از دست دادند: دفاع، سرسختی و تعادل.
BriseBois با انجام سه انتخاب دور اول، در نزدیکی مهلت تجاری 2020، دو مهاجم رده‌بندی رده‌بندی، بلیک کلمن و بارکلی گودرو را به دست آورد، که عزم راسخ و امتیازدهی به موقع را به فهرست قهرمانی اضافه کردند. آنها به عنوان مردانی ثروتمند، آخرین فصل خارج از فصل را ترک کردند، و به آن خلا هجوم برد، پل، که با اخلاق تامپا بی تلفیق شد و نقش خط سوم را با شکوه پر کرد.
پل پس از به دست آوردن 18 امتیاز در 59 بازی برای اتاوا، 14 امتیاز در 21 بازی فصل عادی با لایتنینگ به دست آورد. در دور اول مقابل تورنتو، پل تنها دو گل تامپا بای در بازی هفتم را به ثمر رساند تا تیم شهر خود را کنار بزند.
وقتی از پل پرسیده شد که هنگام ورود چه چیزی متوجه شد، گفت: «اعتماد به نفس. “و فقط قادر به انجام آن بدون توجه به آنچه که لازم است.”
با چسبیدن به نامگذاری مبهم که همراه با آسیب های پلی آف است – برای مثال، اسهال خونی ممکن است صرفاً به عنوان یک بیماری پایین تنه طبقه بندی شود – پل گفت که پس از ضربه ای که جاش منسون، مدافع بهمن، او را به سمت “خنده دار” خود فرستاد، احساس “سوزن و سوزن” کرد. استخوان، که کاملاً تعبیر برای زانوی راست است. حسی که در آن موج می زد، اسکیت سواری را کمتر به یک ناراحتی تبدیل کرد تا اسراف. اما این به اندازه کافی کاهش یافت که او در اولین شیفت خود به عقب، پاس راس کولتون را در فاصله 86 ثانیه به وقت دوم دریافت کرد و ضربه ای از کنار دروازه بان کلرادو، دارسی کومپر، عبور داد.
استامکوس گفت: “شما می بینید که برخی از نمایشنامه ها شروع می کنند و به یکباره پاهای خود را زیر پا می گذارید.” “تقریباً مثل این است که شما در آنجا احساس سبکی می کنید.”
دو گل دیگر لایتنینگ در 10 دقیقه بعدی دنبال شد و کومپر را به نیمکت فرستاد و حالا نوبت کلورادو است که بچرخد، استراحت کند و دوباره کالیبره کند. این تیم Avalanche، به یک معنا، رعد و برق نوپا را تداعی می کند – مملو از سرعت و مهارت است، اما هنوز فاقد اعتبار یک قهرمانی است.
پس از فصل گذشته، پس از تساوی برای کسب بیشترین امتیاز در NHL، کلرادو در دو بازی دور دوم خود در برابر وگاس با اختلاف 10-3 پیروز شد. سپس چهار بازی بعدی را از دست داد. در دو بازی اول این فینال، کلرادو با نتیجه 11 بر 3 از تامپا بی پیشی گرفت. حالا، با وجود هاله شکست ناپذیری خود و موقعیت نابسامان دروازه‌بانی که در بازی چهارم چهارشنبه شب پیش می‌رود، بهمن تلاش می‌کند از یک بحران مشابه جلوگیری کند.
گابریل لندسکوگ، کاپیتان بهمن، گفت: «ما برمی‌گردیم و خوب می‌شویم.»
شاید. شاید نه. رنجرز پس از ابراز اعتقاد مشابه در فینال های کنفرانس شرق، هر پنج گل را در چهار باخت متوالی به ثمر رساند. بهمن دشمن قوی تری است، اما رعد و برق مانند همیشه باقی می ماند. قهرمانان یک‌بار، دو بار، و جدای از تکان‌های ناخوشایند، با آرزوهای دودمانی‌شان واقعی و دست‌نخورده.
