فرارو- نزدیک‌ترین خویشاوندان پیشرفتی ما، نئاندرتال‌ها (هومو نئاندرتالنسیس)، زمانی در سراسر اروپا و در شرق تا کوه‌های آلتای در جنوب سیبری پراکنده بودند. بیش از 100 سال از زمان کشف اولین فسیل‌های نئاندرتال در اروپا می‌گذرد، اما هنوز اطلاعات کمی در مورد اندازه گروه یا سازمان‌های اجتماعی جامعه نئاندرتال داریم.
به گزارش فرارو به نقل از rahnamato، با این همه، یک مطالعه جدید که با استفاده از بررسی‌های ژن و DNA انجام شده است، برای اولین بار افق‌هایی روشنگر بر این ابهامات انداخته است. در این مطالعه، تحقیقاتی به بررسی فسیل‌های 5400 ساله پرداختند که در کوهپایه‌های آلتای زندگی می‌کردند. این فسیل‌ها مربوط به یک گروه ۱۰ تا ۲۰ نفر از نئاندرتال‌ها بودند که بررسی‌های جدید دادهای ارتباطات خانوادگی (از جمله پدر و دختر) با یک نشان دیگر داشتند.
اولین سرنخ‌های ژنتیکی نئاندرتال‌ها ۲۵ سال پیش از قطعات DNA میتوکندریایی به دست آمد. اما مطالعه جدید اولین مطالعه‌ای است که DNA باستانی را از دندان‌ها و استخوان‌های چند نئاندرتال تشکیل می‌دهد که در یک زمان زندگی می‌کند، تجزیه و تحلیل می‌کند. این فسیل‌ها از کاوش‌های باستان شناسی غار اوکلادنیکوف در اواسط دهه ۱۹۸۰ و غار چاگیرسکایا از سال ۲۰۰۷ به دست آمده است.
این غارها توسط نئاندرتال‌ها به عنوان کمپ شکار استفاده می‌شود. بقایای حیواناتی مانند گاومیش کوهان دار آمریکایی و بسیار زیاد است و بیش از ۸۰ فسیل نئاندرتال نیز در غار چاگیرسکایا یافت شد که یکی از بزرگترین مجموعه‌های این چنینی در سراسر جهان می‌شود.
هر دو مکان همچنین دارای ابزارهای سنگی متمایز هستند که شباهت زیادی به مصنوعات یافت شده در مکانهای نئاندرتال در اروپای مرکزی و شرقی هستند.
برای ترسیم تصویری دقیق از ترکیب ژنتیکی و ارتباط این نئاندرتال‌ها، DNA میتوری (از خط زن منتقل می‌شود)، کروموزوم‌های Y (از پدر به پسر منتقل می‌شود) و داده‌های ژنومی (که از هر دو والدین به ارث رسیده است) را تجزیه و تحلیل می‌کنند. و تحلیل کردند. دندان‌ها و استخوان‌های ۱۳ نفر (هفت نفر مذکر و شش نفر مونث) مورد بررسی قرار گرفتند که نفر هشتم بزرگسال و پنج نفر کودک یا نوجوان بودند.
در میان آن‌ها بقایای یک پدر نئاندرتال و دختر نوجوانش، و همچنین یک جفت از بستگان درجه دوم – یک پسر جوان و یک زن بالغ، شاید پسر عمه، عمه یا مادربزرگ او شناسایی شد. محققان همچنین دریافت می‌کنند که نئاندرتال‌های Chagyrskaya بسیاری از هتروپلاسمی‌های مشترک – نوع خاصی از نوع DNA میتوکندریایی که معمولاً کمتر از سه نسل باقی می‌مانند- دارند.
