برای تقریبا 160 سال، یک نقاشی سزان رازی در زیر سطح خود پنهان داشت

سرنا اوری، محافظ ارشد موزه هنر سینسیناتی، مشغول بازرسی معمولی از نقاشی ارزشمند پل سزان “طبیعت بی جان با نان و تخم مرغ” بود که متوجه چیزی “عجیب” شد.

برای یک اثر هنری که قدمت آن به سال 1865 بازمی‌گردد، ظاهر ترک‌های کوچک جای تعجب نداشت. اما آنها به جای توزیع یکنواخت روی بوم، در دو ناحیه خاص متمرکز شدند. علاوه بر این، آن‌ها درخشش‌های کوچکی از رنگ سفید را نشان دادند که در تضاد با پالت غوغایی دوران به اصطلاح «تاریک» نقاش فرانسوی برجسته بود.

اوری در یک مصاحبه ویدیویی گفت: “من فکر کردم ممکن است چیزی زیر آن وجود داشته باشد که باید به آن نگاه کنیم.”

محافظ از یک شرکت پزشکی محلی خواست تا یک دستگاه اشعه ایکس قابل حمل را به موزه بیاورد، جایی که یک تکنسین نقاشی رنگ روغن به عرض 2.5 فوت را در چند قسمت اسکن کرد. هنگامی که اوری مجموعه ای از تصاویر را به صورت دیجیتالی با استفاده از فتوشاپ به هم می چسباند، “لکه های سفید” را مشاهده کرد که نشان دهنده وجود رنگدانه سفید سربی بیشتر بود.

او به خاطر می‌آورد: «من سعی می‌کردم بفهمم که آنها چه هستند… سپس آن را چرخاندم (90 درجه). “من کاملاً تنها بودم اما فکر می کنم با صدای بلند گفتم “وای”.

هنگامی که اسکن به صورت عمودی چرخانده شد، تصویری از یک مرد ظاهر شد که چشم‌ها، خط مو و شانه‌هایش به صورت لکه‌های تیره ظاهر می‌شد. با توجه به وضعیت بدن این فیگور، اوری و همکارانش در موزه معتقدند که خود سزان است.

«فکر می‌کنم نظر همه این است که این یک سلف‌پرتره است… او به همان شکلی ژست گرفته است: به عبارت دیگر، او به ما نگاه می‌کند، اما بدنش چرخیده است.

او اضافه کرد: “اگر این پرتره شخص دیگری غیر از خودش بود، احتمالاً کاملاً جلویی بود.”

اگر چنین باشد، این یکی از اولین تصاویر ثبت شده از نقاش خواهد بود که در اواسط دهه 20 زندگی خود بود که طبیعت بیجان به پایان رسید. شناخته شده است که سزان بیش از دوجین سلف پرتره تولید کرده است، اگرچه تقریباً همه آنها پس از دهه 1860 تکمیل شده و عمدتاً با مداد اجرا شده اند.

پیتر جاناتان بل، متصدی موزه نقاشی‌ها، مجسمه‌ها و طراحی‌های اروپایی، از طریق ایمیل می‌گوید: «ما در ابتدای فرآیند کشف هر چه بیشتر درباره پرتره هستیم. “این شامل همکاری با کارشناسان سزان در سراسر جهان برای شناسایی فرد نشسته، و انجام تصویربرداری و تجزیه و تحلیل فنی بیشتر برای کمک به درک این موضوع است که پرتره چه شکلی بوده و چگونه ساخته شده است.

این اطلاعات در کنار هم، ممکن است به درک ما از یک لحظه شکل‌گیری در اوایل کار این هنرمند بزرگ کمک کند.»

سوالات بی پاسخ

بخشی از مجموعه موزه هنر سینسیناتی از سال 1955، “طبیعت بی جان با نان و تخم مرغ” به سبک رئالیستی – الهام گرفته از دوره باروک اسپانیایی و فلاندری – که سزان در اوایل کار خود به کار برد. او بعداً با هدایت نقاش امپرسیونیست، کامیل پیسارو، زیبایی‌شناسی رنگارنگ‌تری ایجاد کرد، قبل از اینکه سبک ساختارمندتر جنبش پست امپرسیونیسم را رهبری کند.

در اواسط دهه 1860، سزان در حال توسعه یک تکنیک جدید نقاشی درشت بود، که اغلب از یک چاقوی پالت برای اعمال رنگ استفاده می کرد. اما اینکه آیا پرتره مخفی او آزمایشی بود که اشتباه انجام شده بود یا اینکه او به سادگی از یک بوم نقاشی قدیمی برای صرفه جویی در هزینه استفاده مجدد کرد، موضوعی در حد حدس و گمان است.

احتمال دیگر، اورى جرأت کرد، این است که نقاش ناگهان احساس کرد الهام گرفته شده و «به یک بوم نیاز دارد» – نظریه ای که با این واقعیت پشتیبانی می شود که به نظر می رسد او قبل از شروع کار، رنگ زیادی را پاک نکرده است.

اوری توضیح داد: «بسیار واضح است که او آن را خراش نداده است.

بسیاری از سؤالات دیگر باقی می مانند، از جمله رنگ هایی که سزان استفاده می کرد و اینکه پرتره اصلی او چقدر کامل بود. کارشناسان موزه امیدوارند با استفاده از فرآیندهای اسکن پیشرفته مانند تصویربرداری چند طیفی، نقاشی را تجزیه و تحلیل کنند، که ممکن است با ارزیابی بافت‌های نامرئی برای چشم انسان، قلم موی زیرین را آشکار کند. در همین حال، طیف‌سنجی فلورسانس اشعه ایکس می‌تواند نشان دهد که کدام عناصر شیمیایی وجود دارد و بنابراین، چه رنگدانه‌های رنگی توسط هنرمند استفاده شده است.

اوری گفت: “امیدواریم با همکاران در دنیای حفاظت و نگهبانی تماس بگیریم تا ببینیم آیا می توانیم به تجهیزات دیگر دسترسی پیدا کنیم.”

با این حال، در حال حاضر، موزه مشتاقانه منتظر است تا “طبیعت بی جان با نان و تخم مرغ” را دوباره به نمایش بگذارد. از زمان کشف در ماه مه، Urry نقاشی را تمیز کرده و لاک روی سطح آن را نازک کرده است. از 20 دسامبر همراه با تصویری از اشعه ایکس به نمای عمومی باز می گردد.

اسکن‌ها و تحلیل‌های بیشتر می‌تواند مستلزم انتقال اثر هنری به مؤسسه‌ای دیگر، ارائه چالش‌های لجستیکی باشد و به این معناست که بازدیدکنندگان موزه ممکن است فرصتی برای دیدن یکی از دو – یا احتمالاً، اکنون سه – سزان در مجموعه آن را از دست بدهند. اوری گفت: “شما نمی توانید آن را در ماشین خود سوار کنید و به شیکاگو برانید.”

او افزود: «این پرتره از زمانی که او آن را نقاشی کرد وجود داشته است، و از سال 1955 (ما آن را به دست آوردیم) وجود داشته است، بنابراین هیچ عجله ای وجود ندارد.