دکتر دیفن باخ گفت، مطمئن‌ترین نشانه‌هایی که نشان می‌دهد بیش از حد ورزش می‌کنید، ناشی از احساسات ذهنی شما از رفاه است. اگر به‌طور ناگهانی دائماً خسته هستید، یا تمرین‌هایی که قبلاً آسان به نظر می‌رسید، سخت به نظر می‌رسید، یا عملکردتان به‌طور غیرمنتظره‌ای افت کرده است (مثل اینکه زمان‌های دویدن‌تان بدون توضیح کندتر می‌شوند، یا پیاده‌روی روزانه‌تان بیشتر از حد معمول طول می‌کشد)، ممکن است دکتر دیفن باخ گفت: زمان برای پایین آمدن و استراحت است. سایر علائم کلاسیک تمرین بیش از حد شامل مشکلات خواب، احساس خستگی و ناتوانی در تکان دادن سرماخوردگی های جزئی و سایر عفونت های تنفسی است. دکتر دیفن باخ گفت: “گاهی اوقات برای حرکت رو به جلو باید عقب نشینی کنید.”
اگر متوجه شدید که مجبور هستید خود را مجبور به انجام تمریناتی کنید که قبلاً از آن لذت می بردید، یا به خاطر ورزش نکردن کافی احساس گناه می کنید، اینها نشانه های دیگری هستند که نشان می دهد در آن زیاده روی کرده اید. دکتر دیفن باخ گفت، این به ویژه در صورتی صادق است که این احساسات بیش از چند روز باقی بمانند. (البته، اینها ممکن است نشانه هایی از سایر مشکلات سلامتی مانند افسردگی نیز باشند، بنابراین مهم است که آن را نیز در نظر داشته باشید.)
آتیلا سابو، روانشناس بهداشتی که در دانشگاه Eotvos Lorand در بوداپست در مورد اعتیاد به ورزش مطالعه می کند، گفت: از سوی دیگر، اگر متوجه می شوید که عشق شما به ورزش بیشتر به یک وسواس ناسالم تبدیل می شود، باید به آن نیز توجه کنید. اعتیاد به ورزش زمانی رخ می دهد که فردی احساس کند مجبور به انجام فعالیت بدنی است، حتی اگر درد یا آسیب دیده باشد. یکی از مطالعات دکتر سابو در سال 2019 نشان می‌دهد که تعداد مشخصی از ساعت‌های ورزش در هفته وجود ندارد که با اعتیاد به ورزش مرتبط باشد، اما او گفت: «زمانی که به سایر جنبه‌های زندگی آسیب می‌زند، مشکل ساز می‌شود». دکتر سابو افزود، اگر ورزش را مقدم بر روابط، کار و هر چیز دیگری قرار داده اید، این نشانه آن است که ورزش بیش از حد شده است.
یکی از همکاران دکتر سابو، مارک گریفیث، روانشناس در دانشگاه ناتینگهام ترنت در بریتانیا، شش معیار را برای ارائه دهندگان سلامت ایجاد کرده است تا در غربالگری بیماران از نظر اعتیاد به ورزش استفاده کنند:
1. ورزش مهمترین چیز در زندگی من است.
2. تعارضاتی بین من و خانواده ام و/یا شریک زندگیم در مورد میزان ورزش من به وجود آمده است.
3. من از ورزش به عنوان راهی برای تغییر خلق و خوی خود استفاده می کنم (مثلاً برای وزوز کردن، فرار و غیره).
4. با گذشت زمان، میزان تمرینی که در یک روز انجام می‌دهم افزایش داده‌ام.
5. اگر مجبور باشم یک جلسه ورزشی را از دست بدهم، احساس بد خلقی و تحریک پذیری می کنم.
6. اگر مقدار ورزش را کاهش دهم و سپس دوباره شروع کنم، همیشه به همان اندازه که قبلا انجام می‌دادم ورزش می‌کنم.
دکتر گریفیث گفت که برای طبقه بندی به عنوان اعتیاد، یک فرد باید هر شش معیار را داشته باشد، و این نادر است. او افزود، اما بسیاری از مردم ورزش های مشکل ساز را نشان می دهند که کاملاً به سطح اعتیاد نمی رسد. به عنوان مثال، کسی که سر کار می رود و به طور معمول کار می کند، اما بعد به خانه می آید و خانواده خود را نادیده می گیرد تا بتوانند به باشگاه بروند و تمرین کنند – این هنوز یک مشکل است.
که ما را به پاسخ نهایی به سوال خود می رساند: بله، ممکن است بیش از حد ورزش کنید. و زمانی خواهید فهمید که در حال انجام آن هستید بدن شما را در هم می شکند، شما را بیمار یا مجروح می کند یا بر بقیه زندگی شما تأثیر منفی می گذارد. وقتی از ایجاد احساس خوب و غنی‌تر کردن زندگی‌تان منصرف شد، زمان آن فرا رسیده است که آن را کاهش دهید.
کریستی اشواندن نویسنده ای است که در غرب کلرادو زندگی می کند و نویسنده کتاب «خوب است: آنچه ورزشکار در همه ما می تواند از علم عجیب ریکاوری بیاموزد».
